40 jaar later: Het verhaal van de lekkende kraan

Audrey McAllen - Stroud, februari 2001

Het was een week met onophoudelijke regen. De rivieren overstroomden de oevers, grote gedeelten van het platteland liepen onder water. Mensen werden uit hun huizen gered en met bootjes in veiligheid gebracht, het water drong steden binnen en zelfs het centrum van Stroud (UK) overstroomde, zodat de wachtkamer van de dokter onderliep en het water nog maar net op de drempel van de plaatselijke bakkerij bleef staan. En bij mij lekte de koudwaterkraan in de badkamer!

Ik probeerde al een week een loodgieter te bellen. Uiteindelijk raadde een hulpvaardige man mij aan, nadat hij mij verteld had dat hij een lange wachtlijst had en £ 40.00 voorrijkosten zou rekenen, een gewone loodgieter te zoeken en niet een die gespecialiseerd was in verwarmingen.

Daar ging ik dus naar het winkeltje op de hoek van de straat. “Sorry, we hebben net de laatste krant verkocht. Iedereen wil de foto’s van de overstromingen zien!” Hetzelfde kreeg ik te horen bij de krantenkiosk. Maar toen zei de vrouw van de kiosk tegen me: “Hiernaast zijn ze de afvoerbuizen aan het repareren. Die mannen weten vast wel iemand!” Ze nam mij bij de arm. Daar gingen we. We klopten bij de buren aan. Een jonge man met een vriendelijk gezicht deed open. Wij vertelden waarvoor we kwamen. “Maar,” zei de jongeman terwijl hij me aankeek, “ik ken deze dame. Zij heeft mij les gegeven!” Ik zette even grote ogen op. Tussen een twaalfjarige jongen en een volwassen man zit een groot verschil. “Je gezicht zou ik moeten kennen. Hoe zei je dat je heette?” vroeg ik. “Harry”, antwoordde hij. Mijn adres nam hij vlug op en Harry verzekerde mij vrolijk dat hij nog diezelfde dag langs zou komen. "Gefeliciteerd met de goede afloop van dit bezoekje."

Harry kwam een uurtje later. Terwijl hij de kraan losschroefde vertelde hij: “Ik herinner mij nog dat ik bij u kwam en dat ik groene en rode ballen door heel de kamer gooide." -In die tijd onderzocht ik de werking van de complementaire kleuren. Ik heb de 'Eye-Colour-Affinity' (De oog-kleurvoorkeur, EL blz.69) pas later ontdekt.- “En ik moest van die figuren tekenen, lemniscaten en andere dingen en...,” zijn stem werd warmer, “en brood bakken!”

De kraan was nu los. Hij hield het onderdeel vast waarmee je hem open en dicht draait. “Kijk”, zei hij, “het leertje is versleten”. Toen zag ik dat in de kraan een rechthoek zichtbaar was wanneer je hem open zette. En dat die rechte hoek gesloten werd als je de kraan dicht deed. Harry was nu juist de leerling voor wie ik de Right Triangle Exercise (De rechthoekige driehoekoefening -EL blz.151) had uitgedacht! En hier was weer een toepassing van het principe van de bewegingen met de klok mee en tegen de klok in, het bewegingspricipe waarop alle oefeningen van De Extra Les zijn gebaseerd.

Toen Harry destijds bij mij kwam, stond juist de kwestie van de dominantie bij kinderen met leerproblemen erg in de aandacht. Bedenk wel, het was in de zestiger jaren van de vorige eeuw. Harry was linkshandig, linksorig, linksvoetig maar wel rechtsogig. De vraag was of ik zijn oogdominantie moest veranderen. Zijn oogdominantie was namelijk het enige dat in overeenstemming was met het archetypische oerbeeld van het menselijk lichaam.

Toen hij de ‘Counting Star’ (De getallenster -EL blz.171) deed ontdekte ik dat de innerlijke bewegingen van het etherlichaam en het astraallichaam niet correct waren voor de linker lichaamshelft. Er was geen sprake van dat ik de dominantie nog zou kunnen veranderen. Hij was al twaalf jaar.

Toen riep ik de expertise in van een van de leden van mijn antroposofische studiegroepje. Deze had tijdens de oorlog lesgegeven in aërodynamica aan piloten, maar was van beroep ingenieur in riool en afwateringstechniek!
Deze man liet me zien hoe ik de driedimensionale ruimte over kon brengen in het tweedimensionale, d.w.z. van astrale lens spiegeling naar etherisch platte spiegeling (zie hiervoor EL blz. 34-36). Toen ik weer alleen was maakte ik sandwiches en sloot mijzelf op voor een heel weekend. ‘s Maandags was de Rechthoekige Driehoekoefening (Right Triangle) geboren.

Harry’s handschrift was bijna onleesbaar. Op een dag zei ik: “Sta maar op. Ik zal van deze woorden uit het spellingsboek een lijst maken voor deze week, als huiswerkopgave.” Naast mij hoorde ik een zucht, dus ik vroeg wat er was. “Hoe doet u dat nou?,” vroeg Harry toen hij naar mijn handschrift keek. “Ik doe het heel langzaam en voorzichtig en ik kijk goed naar iedere letter die ik moet schrijven”, antwoordde ik hem.

De volgende les, wonderbaarlijk, het handschrift was leesbaar en het verbeterde nog verder toen de tijd vorderde. Hierdoor werd het mij weer bewust hoe belangrijk het is dat men activiteiten met en vóór zijn leerlingen doet waardoor de overblijfselen van het ongebruikt vermogen tot nabootsen worden opgeroepen.
Op bladzijde 101 van 'De Extra Les' vindt men Harry’s tekeningen met uitleg.
Tegenwoordig is Harry in dienst van de gemeente Stroud als technicus voor afwatering en riolering.

februari 2001
vertaling JE